استاد ولی رحیمی

استاد ولی رحیمی در سال 1311 در روستای آزادگان در 65 کیلومتری شهرستان بجنورد مرکز استان خراسان شمالی دیده به جهان گشود. از 10 سالگی نزد پدرش«رحیم عاشق» نوازندگی را شروع کرد و پس از چندی که سایه پرمهر پدر از سرش کم شد عمویش «رضاقلی» در کنار برخی بزرگان دیگر وجود پرگوهر او را با کمانچه درهم آمیختند.

استاد در مسیر موسیقی مشقت های فراوانی را به جان خرید زیرا که شانه های نحیف و دل پر دردش میراث دار ملودی ها و روایت های اصیل و پر غبار فرهنگ کهن منطقه بود. «ولی عاشق» نیز همچون بسیاری ازنوازندگان حرفه ای ، سازش را در هیچ شرایطی از دست نداد همواره عاشقانه می خواند و عاشقانه می نواخت تا این که بر حسب شرایط ، دورانی در آن روستا سازها را می شکنند ،اما قلب پاک ولی با ندای کمانچه اش می تپید بنابراین یکی از کمانچه های میراثی اش را در لابلای کاه های کاهدان و و دیگری را لابلای اجناسی که در پستو خانه داشت نهان میکند تا زمان نواختنش فرا برسد.

مهارت او در نوازندگی باعث شد تا کیهان کلهر به دیارش سفر کرده و مدت ها در خانه اش بماند تا بتواند از تکنیک های نوازندگی او بهره لازم را ببرد.

از دیگر افتخارات این بزرگ مرد اخلاق و هنر می توان به موارد زیر اشاره کرد: کسب دیپلم افتخار از جشنواره از جشنواره گروهی موسیقی در پاریس، شرکت در همایش چهره های ماندگار 1382، مقام نخست جشنواره موسیقی فجر 1385، کسب مقام نخست نوازندگی کمانچه ایران 1385، کسب مقام نخست در بین 460 نوازنده برتر در اراک و کسب مقام های دیگر در جشنوارهای ملی.
اما گلچین روزگار این بار هم فرهنگ را مجال نداد و «ولی عاشق» در 12 بهمن 1388 در خانه ساده و حقیرانه خود در شهر آشخانه غریبانه کوچید و ما تدفین بخشی از میراث فرهنگ*مان را نظاره کردیم. یادش گرامی.